3. Σκηνές από τις Σπουδές

.

«Το να σου λένε τι πρέπει να κάνεις είναι ανακουφιστικό, εξασφαλίζει μια αίσθηση σιγουριάς. Παλιά αυτό προσέκρουε στην ηθική απαξία της σχέσης αφέντη/δούλου, ο άνθρωπος υπέφερε το ζυγό μέχρι ενός ορίου. Όμως, σήμερα εκείνος που υπαγορεύει τις κατευθύνσεις δεν υπάρχει ούτε σαν πρόσωπο, ούτε σαν θεσμός. Υπεράνω κάθε κριτικής οι εντολές είναι διάχυτες παντού ως κάτι φυσικό, όπως ο Νόμος του Νεύτωνα. Συμπεριφέρεσαι με τον τρόπο που συμπεριφέρονται όλοι, π..χ. καταναλώνεις, ή μετακινείσαι, ή τηλεφωνάς, επειδή απλούστατα το αντίθετο θα ήταν αδιανόητο.Η φυλακή είναι χτισμένη πάνω σε μια ψευδαίσθηση ελευθερίας. Η αντιστροφή αυτή αποτελεί το ιδεολογικό υπόβαθρο του μοντέρνου κόσμου».
Ευγένιος Αρανίτσης, «Ελευθεροτυπία»

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
Στο σχολείο οι μαθητές αγνοούν κατά κανόνα ότι τα βιβλία τα έγραψαν κάποιοι και ενδέχεται, τα παιδιά στο χωριό που γράφει το αναγνωστικό ότι είναι ροδαλά και χοροπηδούν από τη χαρά μέσα στα καθάρια τα νερά και ω! λαλα! να μην είναι και τόσο τραλαλά.
Αλλά, δεν πειράζει. Αυτά είναι μικρά και τα παραμυθιάζουν οι μεγάλοι. Μόλις μεγαλώσουν θα τα ενημερώσουν και θα διορθώσουν.

Μεγαλώνουν τα παιδιά και γίνονται φοιτητές. Τώρα πια γνωρίζουν ότι τα βιβλία δεν κατήλθαν εξ ουρανού. Αλλά συνεχίζουν να αγνοούν τις πηγές, τον τρόπο συναγωγής των συμπερασμάτων, αν υπάρχουν άλλες οπτικές.
Είναι η αποκάλυψη στο χαρτί, σε γλώσσα συμβολική για να προστατευτεί από τον αδαή.

Γι αυτό, σπανίως διαμαρτύρεται ο φοιτητής που δεν του είναι προσιτά τα επτασφράγιστρα μυστικά. Του αρκεί που ανήκει στον κύκλο των εκλεκτών. Τα κρατά ατσαλάκωτα και καθαρά και ως ανεξιχνίαστα εφε τα εκθέτει στη γωνιά.

Η «ΘΑΥΜΙΝΑ*» ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΡΟΣΜΟΝΗΣ
Στην αρχή μπορεί να του κακοφανεί του φοιτητή.
Αλλά ελπίζει ότι τα μυστικά θα του αποκαλυφθούν σταδιακά. Άλλωστε αυτό δεν ισχύει και με τις άλλες μυστηριακές σχολές; Χρειάζονται μυήσεις σταδιακές.
Και αναμένει και προσμένει.
Μέχρι... κάποια στιγμή που του γίνονται όλα φανερά. Να που το θαύμα έγινε σταδιακά. Τώρα του είναι όλα κατανοητά. Αφού δεν έχει πια ερωτηματικά.

Πώς συνέβη η μετάλλαξη αυτή: Η «Θαυμίνα» είναι το νέο διάχυτο μυστικό.
Όλα τα SOS μαζί, θεωρία και ασκήσεις, ερωτήσεις και απαντήσεις και μεθοδολογία επίλυσης και ειδήσεις για τις συνήθειες και τα καπρίτσια και τις ζαβολιές των μικρών και των μεγάλων θεών και άλλα «εμπιστευτικά».
Το μυστικό τους το ψιθύρισαν οι πρεσβύτεροι που τους είχε ήδη αποκαλυφθεί. ‘Αραγε το επέτρεψαν ή θεοί; Ποιός να ξέρει;

«Θαυμίνα» είναι ο ήχος που διατρέχει τις αίθουσες τη μια μετά την άλλη. Όλοι σ΄αναμονή για το σινιάλο πότε θα κυκλοφορήσει το νέο φως στο θέμα που ανέθεσαν οι θεοί στους θνητούς για να τους απασχολούν.

Και το φως κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι και εκπονούν ο ένας μετά τον άλλο το θέμα των θεών.

ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΕΦΕ
Και οι αποκαλύψεις στο χαρτί παίρνουν σάρκα και οστά στις παραδόσεις.

Και ενισχύεται το φως με διαγράμματα, καμπύλες, τύπους, σχέσεις και άλλα οπτικά εφφε. Και τα ηχητικά εφφε τα συνοδεύουν και τα επεξηγούν:

«Δες τε η καμπύλη αυτή γέρνει μπρος τα δω, εκείνη προς τα κει, αυτή την έφτειαξε αυτός, εκείνη εκείνος, και ακούγονται συνεχώς ονόματα, ως επί το πλείστον ξενικά, σαν αυτά που συνοδεύουν όλες τις μεγάλες παραστάσεις για απαιτητικά κοινά.

ΤΑ ΑΜΕΙΛΗΚΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ
Και με το φως που διεκινήθη, ο φοιτητής είναι τώρα πια σε θέση να εκφωνίσει τις πρώτες του ερωτήσεις.
Και με στεντόρια φωνή ερωτά:

«Στις εξετάσεις θα γράψουμε με ανοιχτές σημειώσεις;»

Σημειώσεις είναι ο κωδικός για της «Θαυμίνας» το σωτήριο φως.
Εξετάσεις είναι ο άλλος κωδικός για το βιβλίο στο οποίο καταγράφει κανείς τις παρατηρήσεις του, τον ενθουσιασμό του ή την απογοήτευσή του μετά το τέλος των μεγάλων παραστάσεων., όπως το βιβλίο των επισκεπτών στα μουσεία και τις μεγάλες εγκαταστάσεις.

Μόνο που και εδώ τα πράγματα εξακολουθούν να είναι μυστηριακά. Αντί να γράφει ο θεατής, που άλλωστε χρηματοδοτεί και τη σκηνή, αν του άρεσε και τι αποκόμισε από τις παραστάσεις της σεζόν, γράφει στο βιβλίο ο των παραστάσεων ειδικός τις επιδόσεις του θεατή σε παράσταση που τον υποχρεώνει να τον μιμηθεί.
Κι αν τύχει και η φιγούρα δεν είναι σαν αυτή που επεδείχθη στη σκηνή, του δίνει την τιμή να ξαναδεί τα βήματα στις παραστάσεις της επόμενης σαιζόν.

ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ, ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΕΙΣ, ΑΛΛΕΣ ΟΠΤΙΚΕΣ, ΣΗΜΕΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ;
Και τα ερωτήματα των φοιτητών διαδέχονται το ένα τάλλο :

«Τα σχέδια θα τα κάνουμε με μολίβι ή σινικί;» Ερωτήματα μεστά, ερωτήματα αιχμής.
Διατυπωμένα σταράτα και κοφτά. Χωρίς δισταγμούς και αβεβαιότητες, και σχετικότητες και διαφορετικές οπτικές και όλα αυτά τα άσχετα που καμμιά φορά τους λένε μερικοί, κατά κανόνα, παρακατιανοί, στις παραστάσεις και φεύγει όλη η αίγλη από τη σκηνή.
Γιατί μόχθησαν τόσα χρόνια; Για να τους ζαλίζουν κάποιοι με το πως και το γιατί και όλα τα συναφή. Έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη, Τούς αρκούν οι απαντήσεις που έδωσαν άλλοι σε ερωτήματα που όρισαν κάποιοι άλλοι.

Φυσικά και υπάρχουν προβληματισμοί και αμφισβητήσεις σοβαρές:

« Η προθεσμία για την παράδοση του θέματος να αναβληθεί» ακούγεται ξανά και ξανά.
Και μετά από επανειλημμένες συζητήσεις και διαφιξισμούς και τεκμηρίωση και εκατέρωθεν υποχωρήσεις, παίρνεται η απόφαση η μεγάλη.
Η ακαδημαϊκή ελευθερία και φοιτητική συμμετοχή στην κορυφή.

ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ: Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΛΩΝΙΣΜΟΣ
Αλλά η πραγματική κορύφωση συμβαίνει όταν, επιτέλους, απαγγέλλονται διθυραμβικά οι κανονισμοί.
Οι διατάξεις η μία μετά την άλλη: «Κάνε αυτό, κάνε εκείνο, μην κάνεις αυτό, μην κάνεις εκείνο .....». Όλες οι εντολές λεπτομερώς.
Και επακριβώς.:
Ολα τα μεγέθη με τρία δεκαδικά. Και οι σανίδες στο χιλιοστό. Και εσύ, κι΄αυτός και εκείνος και εδώ και εκεί και αλλλού. Όλοι και παντού το ίδιο.

Τέρμα ο μόχθος, οι αβεβαιότητες και οι σκοτούρες. Και με τρόπο απλό, ανέξοδο και γενικής αποδοχής, όπως όλοι οι μεγάλοι –ισμοί που κάνουν τους πιστούς τους πανευτυχείς.
Και καθόλου επεμβατικό: ούτε εγκεφαλικές τομές, ούτε γονιδιακές μεταβολές.

«ΝΕΚΟΣ» είναι τώρα το νέο διάχυτο μυστικό.

«Πότε θα φθάσουμε στους κανόνι-σμούς;» είναι η εναγώνια ερώτηση-διαμαρτυρία των πληροφορημένων φοιτητών που δεν θέλουν τώρα πια να καθυστερούν στα προκαταρκτικά.

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ: Η ΕΚΓΥΜΑΝΣΗ ΤΩΝ ΜΥΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΚΙΩΝ
Και όπως συμβαίνει μετά όλες τις κορυφώσεις, έτσι και εδώ μετά το βάπτισμα στον κανονισμό ακολουθεί η διπλωματική.

Διπλωματική είναι ο νέος κωδικός για τη γύμναση των μυών των φοιτητών και των ποντικιών των υπολογιστών. Και η γύμναση είναι δωρεάν, ευγενική προσφαρά των χορηγών, των υπεύθυνων των διπλωματικών.

Τα αθλήματα πολλά. Υπάρχουν τα παραδοσιακά, όπως η άρση βαρών, κοινώς κουβάλημα: δοκιμίων, μηχανών κ.λ.π.

Αλλά και νεωτεριστικά, όπως η παρακολούθηση του δείκτη ενός οργάνου και επί δεκάλεπτο καταγραφή της ένδειξης.

Και πολλά δημιουργικά, όπως παραγωγή δοκιμίων στη σειρά. Διακρίνεται πένταθλο, δέκαθλο, αλλά και εκαντόνταθλο για παραγωγή δοκιμίων ανά πεντάδες, δεκάδες, εκατοντάδες, κ.λ.π.

Όλα ασμένως και αφιλοκερδώς. «Για την Έρευνα, ρε γαμώτο!»
__________________
*Θαυμίνα είναι με κάποιο αναγραμματισμό το όνομα φροντιστή, λαϊκού ήρωα των φοιτητών