1. Η Χαμένη Απόλαυση και τα Στρατόπεδα της Εκπαίδευσης

.
Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΩΣ ΚΑΤΟΠΤΡΟ ΚΑΙ ΜΕΣΟ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΣ
Με την προοδευτική εξέλιξη του ανθρώπου άλλαζε και ο σχεδιασμός των κατασκευών του.
Οι κατασκευές σε αντανάκλαση της ανθρώπινης σωματικής κατασκευής σχεδιάζονται με δύο οργανισμούς, πληρώσεως (τοιχοποιίες) και φέροντα οργανισμό, σ΄ αντιστοιχία με το σύστημα των μυών και του σκελετού του σώματος, με συστήματα θέρμανσης, εξαερισμού, αποχέτευσης σε πλήρη αντιστοιχία με τα αντίστοιχα συστήματα του σώματος, κ.ο.κ.
Γι αυτό, η κατασκευή, ως κάτοπτρο του ανθρώπου και της κοινωνίας του, αντανακλώντας τις δυνατότητες, αντιλήψεις και διαθέσεις του ανθρώπου, αποτελεί στην πορεία του ανθρώπου προς την αυτοσυνειδησία του πεδίο με πολλαπλές όψεις και αναγνώσεις.

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΩΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗ
Η κατασκευή, καθώς και οι άλλοι τομείς ανθρώπινης δραστηριότητας και γνώσης, ως κάτοπτρα, όψεις του ανθρώπου που αντικαθρεπτίζουν η μία την άλλη αποτελούν τις πολλαπλές όψεις του ενός και οδηγούν στην απόλαυση του ανθρώπου μέσω της δημιουργίας του.

H ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ
Με την προοδευτική εξειδίκευση των γνώσεων και δραστηριοτήτων του ανθρώπου στην υπηρεσία της με κάθε κόστος τεχνολογικής ανάπτυξης σε αναπλήρωση της προοδευτικά αυξανόμενης εσωτερικής αίσθησης ένδειας, η πολλαπλότητα των εμφανίσεων κατέληξε σε πολυπλοκότητα, καθώς προοδευτικά εξέλιπεν η αίσθηση της κοινής βάσης και οι εικόνες, οι όψεις του ενός, εξέπεσαν σε ξεχωριστές, εξειδικευμένες γνώσεις και δραστηριότητες οι οποίες επέτειναν την αντίληψη περί απουσίας κοινής βάσης και οδήγησαν σε υπερειδικευμένες γνώσεις και δραστηριότητες.

Στην περίπτωση των κατασκευών από σκυρόδεμα, για παράδειγμα, φορείς που αντιμετωπίζονται ως ξεχωριστά γνωστικά αντικείμενα: κοντός πρόβολος, υψίκορμος δοκός, δύσκαμπτο πέδιλο, χαμηλό τοίχωμα, κοντό υποστύλωμα, άκρο προεντεταμένης δοκού, δοκοί συζεύξεως τοιχωμάτων, κ.λ.π., με εκτεταμένη ανάλυση για το καθένα απ΄αυτά δεν είν αι , όπως αναπτύσσεται στους ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ παρά όψεις του ιδίου προβλήματος.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΚΑΙ Η ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗ
Με τον τρόπο που οι αριθμητικές σχέσεις 5x2+3x+7=0, 6x2+2x=0. 9x+3=0, κ.ά, μπορούν να θεωρηθούν διαφορετικά αντικείμενα επίλυσης, αν δεν αναγνωριστούν ως αριθμητικές εφαρμογές της εξίσωσης αx2+βx+γ=0, με τον ίδιο τρόπο προέκυψαν αναρίθμητα γνωστικά αντικείμενα και εξειδικεύσεις και εξειδικεύσεις των εξειδικεύσεων και η πορεία πρόσω ολοταχώς με τη συνεχή απομάκρυνση και απώλεια μνήμης της αρχικής εκκίνησης που επιφέρει αποδεικνύεται οπισθοδρόμηση.

Με την αυξανόμενη αίσθηση ανεπάρκειας που τη συνοδεύει, το αρχικό εγχείρημα αυτοσυνειδησίας του ανθρώπου μέσω των δημιουργημάτων του κατέληξε στο σύγχρονο πύργο της βαβέλ με τις πολλές γλώσσες και τις πολλές αντιστροφές (όπως αυτές της «διαρκούς ελευθερίας», της «απεριόριστης δικαιοσύνης» και της «απελευθέρωσης» κάποιων ηγεσιών) και τις πολλές αναπληρώσεις εσωτερικών κενών (όπως αυτές των παρασήμων και των περγαμηνών).

Της πορείας αυτής και των συνεπειών της δεν είναι άμοιρος ο τομέας των κατασκευών και ο μηχανικός, όπως εύκολα μπορεί να φανεί από την αυξανόμενη πολυπλοκότητα των κανονισμών, τη συνεχή επέκταση των σπουδών, τη συνεχή θεσμοθέτηση μεταπτυ-χιακών σπουδών σε συσχέτιση με την αυξανόμενη εμπορευματοποίηση γης και ουρανού, την αυξανόμενη τάξη των υποταγμένων διεκπεραιωτών και των περιθωριακών στον κλάδο των μηχανικών.

Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Ως αποτέλεσμα της απώλειας της μνήμης μας της πρώτης εκκίνησης η κατασκευή, όπως και οι άλλες δημιουργίες μας έγινε αυτοσκοπός.

Σήμερα η κατάσταση τείνει να αντιστραφεί και τα δημιουργήματά μας, οι κανονισμοί, οι νόμοι και οι άλλοι μηχανισμοί που φτειάξαμε για να διευκολύνουμε και να αναβαθμίσουμε τη ζωή μας, με την άκριτη και άτοπη συλλογική υπερχρήση τους τείνουν να αυτονομηθούν και να μας εξουσιάσουν και να υποστρέψουν την εξέλιξή μας, υποκαθιστώντας την κρίση μας και συρρικνώνοντας το πεδίον των εμπειριών μας, ποδηγετώντας με τον τρόπο αυτό τον μοχλό της εξέλιξής μας.
Εγκλωβιστήκαμε στα δημιουργήματά μας και η δημιουργία μας μετεστράφη σε αντιδημιουργία.

Η χαρά και η απόλαυση της μάθησης μετεστράφη σε μόχθο και ιδρώτα και οι τόποι της μάθησης σε στρατόπεδα εκπαίδευσης με αθλήματα την ταχύτητα, την απόδοση και τη συμμόρφωση και όπλα βαθμούς, τιμωρίες και υποτροφίες.
Η διδασκαλία, παρένθεση ανάμεσα σε περιόδους εξεταστικές, στην υπηρεσία της προκρούστειας κλίνης των εξετάσεων, της «κορωνίδας» της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Οι φοιτητές, βλαστοί χωρίς μπουμπούκια, στην ανυδρία και άπνοια των ιδρυμάτων του ανώτατου πνεύματος, αναλώσιμα αγαθά και άλλοθι για την κίνηση των κονδυλίων, θεατές στην παράσταση των παραδόσεων, εθισμένοι στο πνεύμα του φόβου, «συνάδελφοι» εντελλόντων συνάδελφων, και άμισθοι δουλευτές στα προγράμματά τους.

Και στην άπνοια των θεωριών και των κάθε λογής βεβαιοτήτων εμαράθηκε το άλας της αγνωσίας και χάθηκε η έκπληξη, η απορία και ο θαυμασμός που τη συνόδευαν, η ικανότητα να ζούμε με αμφιβολίες και αβεβαιότητες.

Ταυτίζοντας την ουσία των πραγμάτων με την εκδήλωσή τους, το περιεχόμενο με το περιτύλιγμά του, απωλέσαμε τη συναίσθηση του βάθους των πραγμάτων, την απειρία των δυνατοτήτων τους, τη συναίσθηση της ψυχής τους, την ειδοποιό διαφορά ανθρώπου και μηχανής διακινδυνεύοντας την υβριδοποίησή μας με τις μηχανές.